از روزی که تصمیم گرفتم تا حرفی برای دفاع از حرف منظم(شعر)ی که نوشتم، پیش خدا نداشته باشم. به جای اینکه اندوخته‌هامو غنی کنم. خاموش شدم...
یه قدم زدن بی پایان توی عصر دم غروب توی یه دشت که تا جایی که پاهام توان داره تمام نشه نیاز دارم...
با افق یه کوه دور
و یه نسیم ملایم...
دنیای